Where are all these pictures??? Athens, 12/02/2012

Από χθες οι τηλεοράσεις μας δεν έχουν σταματήσει να προβάλλουν τα επεισόδια που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων. Οι εικόνες αυτές τι απέγιναν; Εξαφανίστηκαν; Δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι στις πορείες; Ή μήπως το υλικό τους καταστράφηκε και απέμεινε μόνο αυτό που αφορούσε τις ενέργειες των κουκουλοφόρων;

Συγχαρητήρια αξίζουν στο σύστημα, το οποίο κατάφερε για άλλη μια φορά να αποκρύψει την πραγματικότητα, να αποπροσανατολίσει, να μεταδώσει μία εικόνα καταστροφική και ανεξέλεγκτη μέσω των ΜΜΕ, σε  όσους παρακολουθούν από το σπίτι, Έλληνες και μη. Διαμορφώθηκε για άλλη μια φορά από πολλούς, μια κοινή γνώμη απέχθειας ως προς τις διαδηλώσεις, αφού με τον τρόπο αυτό η καταστροφή και ο κίνδυνος συνδέονται σκοπίμως έμμεσα με τις ειρηνικές διαδηλώσεις που υποκινούνται από την αγανάκτηση και την απαίτηση-επιτακτική ανάγκη αλλαγής! Και είναι αυτή ακριβώς η γνώμη και εικόνα, που κάνει το γύρω του κόσμου και δυσφημίζει τους Έλληνες και τη στάση τους απέναντι στο μέλλον της χώρας τους.

Δεν έχουμε δει ποτέ πορεία, που να μη συνοδεύεται από επεισόδια. Κουκουλοφόροι, ξύλο, μολότοφ, δακρυγόνα! Η γνωστή ομάδα "αναρχικών", που σκάει μύτη λίγο μετά την αρχή ή κορύφωση του κινήματος (αφού ανενόχλητη καταφθάνει στο Σύνταγμα πχ, διασχίζοντας όλη τη διαδρομή από την Ακρόπολη ή το Μοναστηράκι και παρά την παρουσία διμοιριών ΜΑΤ κατά μήκος όλης αυτής της απόστασης) προκαλεί το μπάχαλο που προκαλεί και για το κερασάκι στην τούρτα, επεμβαίνουν τα ΜΑΤ με δακρυγόνα, προσπαθώντας να καταπνίξουν το ανεξέλεγκτο της κατάστασης. Το αποτέλεσμα και συνάμα σκοπός; Αφενός η ΔΙΑΣΠΑΣΗ του κινήματος (με φωτιές στα 5 μέτρα και δακρυγόνα να κατακλύζουν την ατμόσφαιρα, πόσο να αντέξεις;) και αφετέρου η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗ του κόσμου που παρακολουθεί από τις τηλεοράσεις, με αποτέλεσμα να διστάζει να σηκωθεί από τον καναπέ του και να δράσει, καθώς και η ασυνείδητη ή και συνειδητή ταύτιση των καταστροφών με τις διαδηλώσεις και απόδοση ευθυνών στους διαδηλωτές.

Έχετε αντίθετη άποψη; Τότε πού πήγαν αυτές οι εικόνες; Το 80% των ειδήσεων με τι καταπιάνονται; Δεν είναι αυτό παραπληροφόρηση κατά το συμφέρον της κυβέρνησης; Δεν είναι αποπροσανατολισμός για να εστιαστεί η προσοχή το λαού στις καταστροφές και να περάσουν τα μέτρα ανενόχλητα; Και μετά από όλα αυτά, μη μου πείτε πως οι κουκουλοφόροι είναι ανεξάρτητοι μπαχαλάκηδες και όχι στοχευμένοι απεσταλμένοι παρακρατικών μηχανισμών, που πολύ πετυχημένα παίζουν το παιχνιδάκι τους χρόνια τώρα;

Οι κυβερνόντες των συμφερόντων και της μονοπώλησης του πλούτου, θα κάψουν όσα μαγαζιά και όσες τράπεζες χρειαστεί, προκειμένου να εξοντώσουν τη λαϊκή αντίδραση!

Ως εδώ ήταν όμως! Δεν τρώμε άλλα φούμαρα!
Για πόσο ακόμη θα δεχόμαστε παθητικά την κοροϊδία και την εκμετάλλευση;
Για πόσο ακόμα άλλοι θα ορίζουν τις ζωές μας;

ΞΥΠΝΗΣΤΕ!

Coffee-time!!!

Ο πιο πιστός σου φίλος όταν δίνεις μάχη με τον ύπνο και όχι μόνο!
Κάθε φορά που θες να νιώσεις δραστήριος και σε εγρήγορση!
Πώς μπορεί να αντισταθεί κανείς στο άρωμά του;
Σε διεγείρει, σε ξεσηκώνει, γεμίζει το μυαλό και το σώμα με ενέργεια!
Σήκω πρωί πρωί, φτιάξε το καφεδάκι σου όπως το προτιμάς και άραξε με τις ώρες στο γραφείο...
Αν βρέχει κιόλας έξω; Ακόμη καλύτερα!
Συντροφιά με το δυνατό άρωμά του, άσε το βλέμμα σου να περιπλανηθεί έξω απ' το παράθυρο,
στις ταράτσες και τα μπαλκόνια της παλιάς πολυκατοικίας απέναντι, που βασανίζονται από τις
μανιώδεις στάλες της βροχής και ζητιανεύουν για λίγες αχτίδες ήλιου λυτρωτικού...
Πιάσε και το βιβλίο στο χέρι και αφέσου!
Αλλά και το βράδυ...
Aπόλαυσε την ησυχία της πόλης και κέρδισε χαμένες ώρες, με ένα ποτήρι καφέ!
Με παρέα ή χωρίς, με ζάχαρη ή σκέτος, ελληνικός, γαλλικός, ιρλανδέζικος ή ελβετικός...
Στην εξεταστική είναι εκεί, στη σχολή είναι εκεί, στη διπλωματική είναι εκεί, στις βόλτες είναι εκεί, στα ταξίδια είναι εκεί, στις βαρετές στιγμές είναι εκεί...
Είναι ο καφές μας και εμείς οι φοιτητές τον αγαπάμε!

Because ..."life is too short"..
Enjoy λοιπόν, τις μικρές χαρές και make the most of your time!!!

(Και πάντα "awake", ό,τι μπορεί αυτό να σημαίνει...!)

Ευτυχία...ή μήπως όχι;

Αλήθεια, πώς προσδιορίζεται η πραγματική ευτυχία;
Κάποιος είπε πως σε τελική ανάλυση είμαστε ευτυχισμένοι με ό,τι έχουμε. Τι εννοώ;
Αν σας δώσουν δύο αντικείμενα ή δύο καταστάσεις και επιλέξετε τη μία από αυτές ως προτιμότερη, όμως σας χαρίσουν την άλλη (εκείνη που δεν επιλέξατε) και τη νιώσετε κτήμα σας για λίγες ημέρες...και μετά το πέρας των ημερών επαναληφθεί το αρχικό πείραμα, θα επιλέξετε ως προτιμότερη την κατάσταση που σας ανήκει και σας αντιπροσωπεύει!

Μάλλον εμείς οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα από τη φύση μας να ωραιοποιούμε αυτό που έχουμε, να δενόμαστε μαζί του, να το θεωρούμε ιδανικό για εμάς και να μη θέλουμε να το ανταλλάξουμε με τίποτα άλλο, όσο καλύτερο ή χρησιμότερο είναι.
Και αυτό είναι πολύ όμορφο, διότι μας κάνει γεμάτους και ευτυχισμένους!

Υπάρχει ένα κόλπο εδώ όμως!
Μία προϋπόθεση: Να μη γνωρίσουμε ποτέ και νιώσουμε δικό μας κάτι καλύτερο από αυτό που ήδη έχουμε.
Κάτι αντικειμενικά καλύτερο και όχι εγωιστικά.
Όταν βιώσεις το καλύτερο, αναπόφευκτα θα νιώσεις πως δε σε καλύπτει αυτό που είχες μέχρι τώρα και θα επιδιώξεις το κάτι διαφορετικό. Αυτό το καλύτερο-διαφορετικό μπορεί να σε ανεβάσει αλλού και μόνο η σκέψη αυτή σε εξιτάρει!
Όμως γνωρίζοντας ότι υπάρχει κάτι παραπέρα...θα είσαι ακόμη ευτυχισμένος;

Οι άνθρωποι χωρίζονται σε κατηγορίες.
Καθένας μπορεί να επιλέξει μέχρι πού θέλει να ανέβει στη ζωή του, πόσο μακριά θέλει να ταξιδέψει.
Αυτοί που βλέπουν μόνο στο χώρο που τους περιβάλλει, συνήθως είναι και οι περισσότερο ευτυχισμένοι. Αγαπούν αυτό που έχουν και νιώθουν πλήρεις και ευγνωμονούν το Θεό που τους αξίωσε να ζουν τόσο πλούσια.
Δεν είναι η μοναδική περίπτωση που η άγνοια φέρνει την ευτυχία...
Σκεφτείτε απλά πώς νιώθουμε μεγαλώνοντας και εγκαταλείποντας την ανέμελη παιδική ηλικία...

Τι γίνεται όμως με όσους γεννήθηκαν ανήσυχοι, με δίψα να γνωρίσουν τον κόσμο και να αντλήσουν όσα περισσότερα μπορούν; Αυτοί, φίλοι μου, θα αγωνιστούν στη ζωή τους. Ως καλοί γνώστες του κόσμου, θα παλέψουν να τον κατακτήσουν. Με ένα τίμημα όμως: περικοπές ευτυχίας...
Μπορεί να βιώσουν ηδονές πρωτόγνωρες και εκστάσεις ανείπωτες, μπορεί να νιώσουν πλούσιοι, μα το τίμημα, θα 'ναι τίμημα!
Κι όσο πιο πολλά βλέπουν στο ταξίδι τους, τόσο πιο πολλά θα αποζητούν. Γιατί δεν υπάρχει το "καλυτερότερο" υπάρχει μόνο το "καλύτερο από".

Άρα είναι αυτός που συμβιβάζεται στην ευτυχία του και αυτός που ψάχνει το καλύτερο. Μπορεί άραγε κανείς από τους δύο να κατηγορηθεί; Ο πρώτος δεν έμαθε...έζησε αρμονικά, απόλαυσε τις μικρές καθημερινές χαρές της ζωής, έκανε χαρούμενους ενδεχομένως τους δικούς του ανθρώπους και έγινε ευτυχισμένος.
Ο δεύτερος έμαθε, συλλογίστηκε πως ο χρόνος του είναι περιορισμένος και έζησε μια ανήσυχη ζωή στις αναζητήσεις και τους προβληματισμούς του, εξελίχθηκε ως άνθρωπος, όμως έχασε από την ευτυχία του και ενδεχομένως στενοχώρησε δικούς του, οι οποίοι κατά 90% ανήκαν στην πρώτη κατηγορία και δεν κατάφεραν να τον καταλάβουν...

Ασυγχώρητος είναι αυτός που έμαθε, μα επαναπαύτηκε στη γλυκιά γεύση της ευτυχίας.
Πραγματικής ευτυχίας όμως; Ή μήπως ουτοπικής; Υπάρχουν κι εδώ κατηγορίες; Υπάρχουν κι εδώ όρια; Όρια καθολικά; Κι αν ναι, ποιος τα καθορίζει;

...................................................................................

Εσείς πού θα επιλέγατε να ανήκετε;
Δύσκολη ερώτηση...

Πάντως αν επιλέξετε τη δεύτερη εκδοχή, μην ξεχάσετε να απολαύσετε το ταξίδι προς το καλύτερο, γιατί -είναι κοινό μυστικό- οι περικοπές έτσι ελαττώνονται...

Ευχές!!!

Έυχομαι για το 2012, να περάσει γρήγορα γρήγορα, να έρθει επιτέλους το τέλος του κόσμου, να με απαγάγουν εξωγήινοι και να με πάνε μακριά στο διάστημα!
Σε κάποιον άγνωστο πλανήτη, χωρίς άλλους ανθρώπους, μόνο εξωγήινους!
Α! Μπορούν να πάρουν και τον Άγιο Βασίλη μαζί με εμένα, για να μου φέρει δώρα την Πρωτοχρονιά, γιατί ποτέ δεν πίστεψα πως δεν υπάρχει, ό,τι κι αν μου έλεγαν οι μεγάλοι!
Επίσης, να με αφήσουν να πάρω την κιθάρα μου μαζί και κανένα βιβλίο...αλλά τι λέω? Αφού σ' αυτό τον πλανήτη θα τα έχει όλα! Γιατί οι εξωγήινοι είναι πιο μπροστά από εμάς σε πολλά πράγματα!
Το πιο σημαντικό όμως δεν είναι το τι έχει, αλλά το τι δεν έχει αυτός ο πλανήτης!
Δεν έχει κακούς, δεν έχει αρρώστιες, δεν έχει λεφτά, δεν έχει εφιάλτες, δεν έχει άγχος, δεν έχει δάκρυα, δεν έχει κίνηση γιατί δεν έχει δρόμους, δεν έχει και σκουπίδια και όταν βρέχει δε λερώνονται τα παπούτσια από τα λασπόνερα!
Οι εξωγήινοι έχουν φροντίσει για όλα! Και είναι πιο άνθρωποι απ' τους ανθρώπους, είμαι σίγουρη!
Αυτά πάνω-κάτω και αν αποφασίσουν οι κύριοι εξωγήινοι να έρθουν νωρίτερα, να με πάνε πρώτα από το Λονδίνο που θέλω να δω τους Ολυμπιακούς Αγώνες!
Πάντα ονειρευόμουν μια βόλτα με ιπτάμενο δίσκο!

Καλή χρονιά σε όλους και καλή υπομονή σε εμένα ως τότε!

Καρναβάλι… με καράβι!!! Απόκριες στην Άνδρο!

Τι κι αν ο Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης, που λέει ο μύθος της ελληνικής λαϊκής σοφίας, με τη γριά τσοπάνισσα. Η δική μας γριά, ο δικός μας μύθος και ο δικός μας βράχος στέκει περήφανος στο μάτι του βοριά, και δε φοβάται τους καιρούς.

Απόκριες στην Άνδρο σημαίνει ταξιδεύουμε δύο ώρες μόλις από την Αθήνα με το καράβι, κάνουμε βόλτες στην αρχόντισσα του αιγαίου, την Χώρα του νησιού, επισκεπτόμαστε τα αριστουργήματα της ναυτοσύνης, τα μοναστήρια, τους οικισμούς της Προϊστορικής Εποχής, τις Μεσαιωνικές πολιτείες, περπατάμε σε άγρια φυσικά τοπία και αστικά καλντερίμια, σε κατάφυτες ρεματιές και παίρνουμε μια γεύση από γνήσιο κυκλαδίτικο καρναβάλι.

Πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων επιφυλάσσει φέτος το Κόρθι, παραδοσιακό πια στις παρελάσεις αρμάτων, αφού στο παρελθόν συμμετείχε με επιτυχία με άρμα στο Καρναβάλι του Μοσχάτου.

Το βράδυ της Παρασκευής στην πλατεία θα αναβιώσουν παλιά έθιμα όπως το αρχαιοελληνικό έθιμο της Διονυσιακής Γιορτής με άφθονο κρασί και σάτυρους να χορεύουν κοντά στη φωτιά και το βράδυ του Σαββάτου ο παραδοσιακός «γάμος» με τη νύφη και το γαμπρό να κάνουν βόλτες στα σοκάκια. Παραδοσιακές μουσικές με τσαμπούνες και τουμπιά θα μας δώσουν καθαρή αίσθηση Αποκρεών. Το Σάββατο επίσης από νωρίς το απόγευμα δράση και μυστήριο στο μεγάλο κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού. Την Κυριακή η μεγάλη παρέλαση αρμάτων με… βασιλιά Καρνάβαλο τον Πάγκαλο και ένα έθιμο για πρώτη φορά που έρχεται από το Γαλαξίδι, τα αλευρομουτζουρώματα.

Oι εκδηλώσεις των Αποκρεών θα λήξουν με τη σαρακοστιανή γιορτή με άφθονα κούλουμα και μπόλικο κρασί και τσίπουρο στην πλατεία από τους Συλλόγους του Νησιού συνοδεία με παραδοσιακά όργανα και χορούς της Ανδρου. Εκεί οι μικροί μας φίλοι θα έχουν την ευκαιρία να δούν από κοντά πως κατασκευάζεται ένας χαρταετός από τεχνίτη του είδους.
Επίσης, καθιερωμένες παρελάσεις Αρμάτων θα γίνουν το Σάββατο 5 Μαρτίου στο Γαύριο και την Κυριακή 6 Μαρτίου στην Χώρα.

Τέσσερις μέρες για να ξεχάσουμε την κρίση και να το ρίξουμε «έξω» στο πνεύμα των Αποκρεών.

Ο κόσμος μου...

Το θαύμα της ζωής καθρεπτίζεται στο μικρόκοσμο των κυττάρων. Με μια πρώτη ματιά θα πίστευε κανείς ότι στο εσωτερικό ενός κυττάρου επικρατεί μια κατάσταση μόνιμης αταξίας και διαρκούς αναστάτωσης. Η αλήθεια όμως είναι, ότι μέσα στον έντονο αυτό "βιολογικό αναβρασμό" υπάρχει μια περίπλοκη τάξη και μοναδική αρμονία που ονομάζεται ζωή.

Είναι πράγματι εντυπωσιακό, ότι η δομή και λειτουργία ενός αντιπροσωπευτικού ευκαρυωτικού κυττάρου θυμίζουν κατά πολύ τις βασικές αρχές οργάνωσης μιας ανθρώπινης κοινωνίας, τα συστατικά μέλη της οποίας συμμετέχουν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην παραγωγή μιας "εύρυθμης λειτουργίας", προς το κοινό όφελος, το οποίο δεν αφορά μόνο τη "μικροκοινωνία" αλλά πολλές φορές το γενικότερο "οικοσύστημα" μέσα στο οποίο αυτή εντάσσεται. Η "μικροκοινωνία" των κυττάρων, μεταξύ των άλλων, περιλαμβάνει ειδική διάταξη "περιχάραξης" του ζωτικού της χώρου, κεντρικό σύστημα αποθήκευσης, ελέγχου και εκτέλεσης όλων των εντολών-οδηγιών που απαιτούνται για την "εύρυθμη λειτουργία" του κυτταρικού "μικρόκοσμου", βιομηχανικά συγκροτήματα παραγωγής αγαθών, τα οποία παρέχουν ακριβή έλεγχο ποιότητας και συνδέονται με ένα σύστημα σήμανσης και διανομής που κατανέμει τα προϊόντα με ακρίβεια και ασφάλεια στο σημείο της κατανάλωσής τους, εργοστάσια παραγωγής ενέργειας, θέσεις-περιοχές αποικοδόμησης και ανακύκλωσης των άχρηστων, κατεστραμμένων ή και περιττών συστατικών, αλλά και αδρανοποίησης ουσιών, που προάγουν την οξείδωση του "μικρόκοσμου", ιδιαίτερα ανεπτυγμένο δίκτυο σιδηροτροχιών για τη μεταφορά των διαφόρων προϊόντων στις θέσεις κατανάλωσης, που παράλληλα αποτελούν και δομικά-σκελετικά στοιχεία στήριξης, διαδικασίες ελέγχου που αφορούν τη σωστή μετάπτωση-μετατροπή των παραγόμενων προϊόντων στη λειτουργική τους μορφή και τέλος ειδικό σύστημα μετάδοσης, τύπου "on/of", των πάσης φύσεως σημάτων, τα οποία μπορεί να προέρχονται είτε από την επικοινωνία με άλλες συνορεύουσες "μικροκοινωνίες", είτε από την αλληλεπίδραση με τον περιβάλλοντα χώρο, είτε ακόμη από το κεντρικό σύστημα ελέγχου, που καθορίζει το ρυθμό αύξησης και πολλαπλασιασμού της κυτταρικής "μικροκοινωνίας".

Η απορύθμιση των σημείων ελέγχου που περιγράφηκαν, μπορεί να οδηγήσει στην ανεξέλεγκτη παραγωγή και διάδοση σημάτων, που προκαλούν την απεριόριστη επέκταση και τον πολλαπλασιασμό της κυτταρικής "μικροκοινωνίας" πέρα από τα όρια που είναι ανεκτά για το περιβάλλον "οικοσύστημα". Είτε λόγω του ότι η ανωμαλία αυτή είναι ιδιαίτερα απειλητική για το "οικοσύστημα", είτε διότι κάποιες κυτταρικές "μικροκοινωνίες" θα πρέπει να "θυσιαστούν για το κοινό καλό", που βέβαια είναι η ανάπτυξη του ζωτικού περιβάλλοντος "οικοσυστήματος", οι κυτταρικοί "μικρόκοσμοι" μπορεί να προβούν σε μια σπάνια επίδειξη "αλτρουισμού", στη λεγόμενη "κυτταρική αυτοκτονία" ή απόπτωση.

Κάτι σας θυμίζει?
Κάτι λοιπόν έχει να μας διδάξει η επιστήμη...

Σημείωση: Κάθε φορά που βλέπω αυτά τα βίντεο, συγκινούμαι...!Πόσο όμορφος και αρμονικός είναι ο κόσμος ακόμη και χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση?...

Στοχασμοί...

Όταν δεν έχω τι να κάνω και αφαιρούμαι στις σκέψεις μου οι άλλοι νομίζουν πως χαζεύω ή πως το πολύ διάβασμα με έχει πειράξει. Απατάσθε φίλοι μου! Δε χαζεύω! Παρατηρώ και σκέφτομαι, σκέφτομαι και παρατηρώ! Στοχάζομαι! Ναι, μη γελάτε! Και τις περισσότερες φορές ο στοχασμός μου με οδηγεί σε θαυμασμό και έκπληξη!

Παρατηρώ τη φύση, τους ανθρώπους, τα ζώα...Τα ζώα, τους ανθρώπους, τη φύση (παρακάτω ίσως κάποιοι καταλάβαιτε αυτή την αναστροφή...)...Κάθε αντικείμενο...Και συλλογίζομαι τις σχέσεις των ανθρώπων, τα συναισθήματα, τις ψυχές...

Όντας ανερχόμενος επιστήμονας (!) αναγκαστικά διδάσκομαι την ιστορία της ζωής και τις σχέσεις και τους νόμους που τη διέπουν. Γνωρίζω από μια σκοπιά εντελώς καινούρια την υπόσταση της ύλης και αρχίζω να βλέπω τη φύση πιο σφαιρικά...σαν μια ενότητα που πάλλεται, χωρίς τίποτα στατικό. Μια θαυμαστή κοινωνία όπου κάθε μέλος έχει τη δική του ξεχωριστή θέση και έστω ένα αν εκλείψει όλα θα καταρρεύσουν. Στο πέρασμα δισεκατομμυρίων ετών θα βρω τη ζώσα ύλη σε μια προσπάθεια επιβίωσης από τη δημιουργία του πρώτου κυττάρου ως βασικό δομικό λίθο και περνώντας από γραμμές εξέλιξης θα καταλήξω στο σύγχρονο άνθρωπο, που το μόνο που τον διαφοροποιεί από το υπόλοιπο ζωϊκό βασίλειο είναι ο βαθμός πολυπλοκότητας σε οργανισμικό -λειτουργικό επίπεδο. Τόσα χρόνια η ζωή άλλαζε (και ακόμα αλλάζει)μορφή υπό την πίεση του περιβάλλοντος, κρατόντας ό,τι χρειάζεται για να επιβιώσει και απορρίπτοντας ό,τι στεκόταν εμπόδιο στην πορεία της. Αλλά δε με νοιάζει η Δαρβινική θεωρία τώρα, μάλλον ξέφυγα...

Ότι κι αν έχει συμβεί λοιπόν, καλώς ή κακώς καταλήξαμε στον άνθρωπο (μέχρι στιγμής τουλάχιστον). Και τι είναι ο άνθρωπος φίλοι μου? Καλή ερώτηση... Όλοι θα αναρωτιέστε τι νιώθουμε όταν πεθαίνουμε. Πού πάει το πνεύμα μας? Στον καλό Θεούλη? Αν πραγματικά το πιστεύετε αυτό χωρίς καμία αμφιβολία, τότε παρακαλώ μη διαβάσετε παρακάτω, γιατί δεν έχω καμία πρόθεση να θίξω τα αδιαμφισβήτητα θρησκευτικά ιδεώδη τα οποία μας καλλιέργησαν στο σχολείο.

Ο τρόπος που εγώ βλέπω τον άνθρωπο σε σχέση με το περιβάλλον του είναι πολύ πιο θεϊκός και θαυμαστός από αυθαίρετα δόγματα και εικασίες. Και επιτρέψτε μου να ελπίζω ότι τα πράγματα είναι...κάπως έτσι. Υπάρχουμε σαν σύνολο του οικοσυστήματος και οφείλουμε να δίνουμε και να παίρνουμε σε μια αέναη ισορροπία για να διατηρηθεί ο εκπληκτικός φυσικός κόσμος, υπό την κυριαρχία του οποίου όλοι είμαστε ίσοι.

Ο άνθρωπος υπάρχει ως μια έκφραση της ύλης. Σας φαίνεται τολμηρό? Υπάρχει για την διατήρηση της ύλης και της ενέργειας που ούτε χάνεται ούτε δημιουργείται εκ του μηδενός. Όπως υπάρχει ένα κτίριο, έτσι υπάρχουμε κι εμείς. Θα μου πείτε εμείς είμαστε κάτι ζωντανό. Κινούμαστε, αλληλεπιδρούμε, έχουμε αισθήσεις...

Ψάξτε το λίγο βαθύτερα. Οργανισμός>> λειτουργικές ομάδες οργάνων(συστήματα)>> όργανα>> ιστοί>> κύτταρα>> υποκυτταρικά οργανίδια>> μόρια>> άτομα>> υποατομικά σωματίδια>>ρωτήστε έναν φυσικό για τη συνέχεια...

Μήπως τελικά κάθε μορφή ύλης αποτελείται στη βάση της από τα ίδια δομικά στοιχεία? Το ότι νιώθουμε αγάπη για κάποιον, το ότι έχουμε συνείδηση της υπόστασής μας, το ότι αγγίζουμε και διακρίνουμε αν κάτι είναι κρύο ή ζεστό και γενικότερα το ότι αντιλαμβανόμαστε πλήρως το περιβάλλον μας, είναι απλά θέμα οργάνωσης! Είναι κατασκευαστικό αν θέλετε το ζήτημα... Αν η εξέλιξη δεν είχε δημιουργήσει ένα τόσο τέλειο νευρικό σύστημα, όπου τα μηνύματα μεταδίδονται με τη μορφή ουσιαστικά ηλεκτρικού ρεύματος, δε θα μπορούσαμε να νιώσουμε! Το καυτό νερό έρχεται σε επαφή με τον αισθητήριο υποδοχέα του δέρματός μου, μετατρέπεται σε ηλεκτρικό ερέθισμα, διασχίζει μια διαδρομή από κύτταρο σε κύτταρο μέχρι τον εγκέφαλό μου, υφίσταται επεξεργασία, και μέσω μιας παρόμοιας διαδρομής η εντολή πλέον καταλήγει στον αντίστοιχο τελεστή, πχ. σε ένα μυ, τον αναγκάζει να συσπαστεί και αποτραβιέμαι για να μην καώ! Δεν είναι απίστευτο? Ό,τι μα ότι συμβαίνει είναι θέμα χημικών αντιδράσεων και μοριακών αλληλεπιδράσεων!

Επιπλέον η όρασή μας...βλεπουμε το κόκκινο χρώμα και το ξεχωρίζουμε από το κίτρινο επειδή ακριβώς το οπτικό μας σύστημα είναι δομημένο με έναν συγκεκριμένο τρόπο! Είναι έτσι το μάτι που μπορεί να μετατρέψει την ακτινοβολία σγκεκριμένου μήκους κύματος σε χρώμα! Είναι αυτό που λέμε "ό,τι καταλαβαίνει κανείς!" Ό,τι είναι αυτονόητο για εμάς δεν είναι και για ένα άλλο ζώο...Θα μπορούσε κάλλιστα κάποιο άλλο έμβιο ον να αντιλαμβάνεται τη θερμότητα ως χρώμα και το χρώμα ως θερμότητα! Αν δεν ήμασταν αυτό που είμαστε ενδεχομένως να βλέπαμε κύματα, ακαθόριστες μάζες και δονούμενα αντικείμενα...ή και μορφές της ύλης που τώρα μας είναι άγνωστες!

Έτσι είναι και τα συναισθήματα και η σκέψη και η λογική...Όλα αποτέλεσμα της υψηλότατης κατασκευαστικής πολυπλοκότητας της μηχανής που αποκαλείται "άνθρωπος"...Μνήμες που αποθηκεύονται στα συρτάρια του μυαλού και μετά νομίζουμε πως τα όνειρα είναι θεόσταλτα, ηλεκτρικά σήματα που διαδίδονται και νομίζουμε ύστερα ότι είναι το πνεύμα μας ή η ψυχή, ορμόνες που ανεβοκατεβαίνουν και καθορίζουν τη διάθεσή μας, απλή απορρύθμιση γονιδίων που πολλές φορές οδηγεί σε θανατηφόρες ασθένειες...

Και όσον αφορά το θάνατο...μη φοβάστε! Δε θα τον νιώσετε καν...Γιατί απλά θα πάψετε να νιώθετε..Δε θα υπάρχει συνείδηση, το χημικό διάλυμα θα πάψει να αντιδρά όπως αντιδρούσε και απλά θα αρχίσει η μοριακή διαδικασία μετατροπής και ανακύκλωσης της ύλης...

Ξέρω, σας φαίνεται εξωπραγματικό...Μη νομίζετε πως εγώ μπορώ να το συλλάβω πλήρως, απλά συνηθίζω να αναζητάω την αλήθεια και αυτό ΝΑΙ, μου μοιάζει αληθινό και πολύ μα πολύ πιο αισιόδοξο απο τις συνηθισμένες δοξασίες...

Έτσι, από φιλοσοφικής άποψης τουλάχιστον, ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε είναι ένα δημιούργημα δικό μας.

Δεν αγαπάτε τη ζωή λίγο παραπάνω μετά απ' όλα αυτά?