Σαν έρθεις...

Σαν έρθεις να με δεις, εγώ θα λείπω.
Τα δάκρυά μου μούσκεψαν το ακρογιάλι
Τόσο που δε βαστεί πια…
Τα βότσαλα ψάλλουν τον πόνο μου και
Το νερό παρηγορεί.
Ποιο το όφελος αν μόνο τα ηλιοβασιλέματα
έχουν δει στα μάτια σου την αλήθεια?
Όλα γύρω κλαίνε…
Ο φάρος της πολύχρωμης πολιτείας σκοτείνιασε.
“Την είδα το πρωί…
…πεσμένη πλάι στο κύμα
Κοιμόταν βαθιά και δε θέλησα…
… να την ξυπνήσω
Ο ήλιος έπαιζε ξανά με τα χρυσά μαλλιά της…”
Σσσσσσς!!!Άκου…
Παντού γαλήνη.
Η θάλασσα με γνώρισε
Η θάλασσα με αγάπησε
Η θάλασσα με πήρε…
Σαν έρθεις να με δεις, εγώ θα λείπω…
Θα κάνω αυτό που πάντα ονειρευόμουν…
Θα ταξιδεύω…