Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Αποχαιρετιστήριο γράμμα...


Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερο μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περσότερες, να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία όμως πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι’ αυτό. Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική. Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξη τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ’ αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ημουν άρρωστος. Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέση την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.

[Υ.Γ.] Και για ν’ αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Ολη νύχτα απόψε επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ηπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ωρισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.

8 σχόλια:

  1. Κάθε αρρώστια γιατρεύεται συνάμα από 2 παράγοντες.
    Από εμάς κι απ' το χρόνο.
    Εμείς βάζουμε το φάρμακο κι ο χρόνος την επούλωση. Κι όλα γυρνάνε εκεί που ήταν... αλλά με μια άμυνα παραπάνω.

    Καλώς επανήλθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπα δεν επανήλθα...Παροδικό είναι, δύσκολη η περίοδος αυτή...
    Όλα γιατρεύονται με αυτή τη θεραπεία, εκτός από την ψυχική τρικυμία...Και είναι το μόνο που μπορούμε να διαγνώσουμε για τον Καρυωτάκη...Κάπου όμως είχε κι ένα δίκιο...Λατρεύω το σαρκασμό του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οπτασία μου,
    ΟΧΙ!
    Αν εσύ/εσείς το βάζετε κάτω, εμείς πρέπει να φουντάρουμε. ΔΕΝ υπάρχει τίποτα που να μην μπορείτε να το αλλάξετε, από τα πιο μικρά, μέχρι τα πιο μεγάλα. Όχι ως δια μαγείας, όχι μια κι έξω, όχι χωρίς κόπο, αλλά μπορεί η κάθε μέρα σας να κάνει τον κόσμο κατά τι καλύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μα δεν είπα κάτι τέτοιο...Υπάρχουν πολλοί λόγοι που σε ωθούν να κάνεις μια τέτοια ανάρτηση, δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζεσαι με κάθε λέξη. Μόνο και μόνο για το σαρκασμό του και την απαθή στάση απέναντι στο θάνατο, θα το ανέβαζα! Και είναι κι άλλα που μπορούμε να αντλήσουμε από αυτό το...πρωτοποριακό γράμμα...Δεν είναι απαραίτητη συνθήκη να παραλληλίζεσαι με κάποιον-κάτι, αλλά δεν παύει να είναι κακό το να συναρπάζεσαι από τις λεπτομέρειες που κάνουν κάθε καλλιτέχνη να ξεχωρίζει...και γιατί όχι, να αναγνωρίζεις μια μικρή δόση αλήθειας στο βάθος, πίσω πίσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Nαι, καλό μου, αλλά εμείς θέλουμε και λίγες διευκρινίσεις. Για καλό και για κακό...:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μην ανησυχείτε, δεν έχω τάσεις αυτοκτονίας!!!..:Ρ Αλλά δεν παύει να μου αρέσει ο Καρυωτάκης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. χχαχα, γυριστρούλα περίμενες η οπτασία να έπεφτε σε τέτοια δίνη; Ακόμα κι αν βίωνε τη περιέργειά της (και καλά θα έκανε), είναι σε θέση να αποφοιτήσει από το σχολείο της ζωής πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον, και βέβαια με καλό βαθμό!
    Το έχει αποδείξει και στο σχολείο των γνώσεων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή