Όταν τα συναισθήματα γίνονται νότες και οι νότες γίνονται ήχοι, το είναι μας απελευθερώνεται και ανακαλύπτουμε τη μαγεία της μουσικής!
Η μουσική μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις κάθε ψυχολογικής κατάστασης. Ο ρόλος της? Λυτρωτικός...Ο σκοπός της? Η εσωτερική ευημερία, η συναίσθηση ότι βρήκαμε έναν ώμο να στηριχτούμε, να απαλύνουμε τον πόνο ή να μοιραστούμε τη χαρά μας... και τότε όλα είναι εύκολα στη ζωή...όλα εφικτά...όλα πολύχρωμα...
Η φύση έχει κι αυτή τη δική της ανάγκη να εκφραστεί...
Στήνει το δικό της παιχνίδι, θέτει όρους-κανόνες και συνθέτει...
Αρπάζει το δοξάρι της και διευθύνει την πιο μαγευτική ορχήστρα...σε μια μουσικο-χορευτική παράσταση που σε κάνει να αντιληφθείς την ωραιότητα της ύπαρξης...την αρμονία του σύμπαντος...την τελειότητα με την οποία οι νότες είναι διατεταγμένες στο πεντάγραμμο, χωρίς ίχνος φάλτσου κατά την εκτέλεση!
Και ο λόγος, για τη μοριακή ή γονιδιακή μουσική.
Σε μια εξαιρετική και ευφάνταστη προσπάθεια, οι επιστήμονες επιχείρησαν να ταιριάξουν τις μοριακές υπομονάδες του DNA (νουκλεοτίδια) ή τα δομικά μόρια των πρωτεϊνών (αμινοξέα) με νότες. Το ανήσυχο πνεύμα σε συνδυασμό με την ευαισθησία που αναπόφευκτα καλλιεργεί η συστηματική μελέτη της ζωής, παρακίνησε τους Βιολόγους σε μία απόδοση της τελειότητας του μικρόκοσμου μέσω ενός μέσου κοινώς αποδεκτού: τη μουσική!
Δεν καταλαβαίνει κανείς εύκολα την αλληλουχία "GTAACAAAGGCTGTAAGGG", ούτε αντιλαμβάνεται τη σπουδαιότητά της για τη ζωή. Η μουσική όμως, μιλάει στην ψυχή όλων!
Οι επιστήμονες υποψιάστηκαν...Τέτοια οργάνωση, τέτοια ακρίβεια στην αλληλούχιση, ενδεχομένως να μπορεί να εκφραστεί και σε άλλο επίπεδο...
Άλλωστε τα δεδομένα της χαρτογράφησης ενός γονιδίου, συγκρινόμενα με τις παρτιτούρες οδηγούν σε έναν απίστευτο παραλληλισμό:
-Η σειρά δεν είναι ποτέ τυχαία! Μία λάθος νότα ή μία λάθος βάση, μία λάθος παύση ή μία λάθος τριπλέτα λήξης, καταστρέφουν το "έργο τέχνης". Οδηγούν σε φάλτσα-μεταλλαγές. Και υπό αυτές τις συνθήκες ούτε η μελωδία, μα ούτε η πρωτείνη υπηρετούν πλέον το σκοπό τους.
Τα αποτελέσματα λοιπόν δικαιώνουν αυτή την προσπάθεια! Έχουν ήδη καταγραφεί μελωδίες που αντιστοιχούν σε γονίδια πρωτεϊνών, όπως της αυξητικής ορμόνης και της χοριακής γοναδοτροπίνης, στο άκουσμα των οποίων θέλει προσπάθεια για να μην εκπλαγείς!
Μελωδίες αρμονικότατες, με χαλαρωτικές ιδιότητες, που μοιάζουν με απαλό νανούρισμα και δεν απέχουν πολύ από την κλασική μουσική που όλοι γνωρίζουμε.
Η προσπάθεια αυτή, δίνει άλλη διάσταση στις ικανότητες της μουσικής! Διότι, παραλληλίζοντάς τη με τη ζώσα ύλη, της δίνει πνοή, και δύναμη! Εδώ μπορούμε να βρούμε μια εξήγηση στις θετικές επιδράσεις της μουσικής στον οργανισμό μας...Είναι κομμάτι μας! Μας μοιάζει! Είμαστε φτιαγμένοι απ'το ίδιο καλούπι!
Πώς μπορούμε, λοιπόν, εφόσον μέσα μας εξελίσσεται ένας αέναος χορός, με τις νότες πιασμένες χέρι χέρι με τις βάσεις της υπόστασής μας, να μη θαυμάσουμε αυτό που λέγεται φύση, να μην υποκλιθούμε στη δύναμή της και να μη νιώσουμε δέος?
Κάτι τέτοια είναι που μας υπενθυμίζουν πόσο υπέροχος είναι ο κόσμος εκεί μέσα στα κύτταρά μας, τόσο μακριά, μα ταυτόχρονα τόσο κοντά μας...
Αλήθεια, πολλές φορές θα ήθελα να ζούσα εκεί, παρά εδώ...
