Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Ευτυχία...ή μήπως όχι;


Αλήθεια, πώς προσδιορίζεται η πραγματική ευτυχία;
Κάποιος είπε πως σε τελική ανάλυση είμαστε ευτυχισμένοι με ό,τι έχουμε. Τι εννοώ;
Αν σας δώσουν δύο αντικείμενα ή δύο καταστάσεις και επιλέξετε τη μία από αυτές ως προτιμότερη, όμως σας χαρίσουν την άλλη (εκείνη που δεν επιλέξατε) και τη νιώσετε κτήμα σας για λίγες ημέρες...και μετά το πέρας των ημερών επαναληφθεί το αρχικό πείραμα, θα επιλέξετε ως προτιμότερη την κατάσταση που σας ανήκει και σας αντιπροσωπεύει!

Μάλλον εμείς οι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα από τη φύση μας να ωραιοποιούμε αυτό που έχουμε, να δενόμαστε μαζί του, να το θεωρούμε ιδανικό για εμάς και να μη θέλουμε να το ανταλλάξουμε με τίποτα άλλο, όσο καλύτερο ή χρησιμότερο είναι.
Και αυτό είναι πολύ όμορφο, διότι μας κάνει γεμάτους και ευτυχισμένους!

Υπάρχει ένα κόλπο εδώ όμως!
Μία προϋπόθεση: Να μη γνωρίσουμε ποτέ και νιώσουμε δικό μας κάτι καλύτερο από αυτό που ήδη έχουμε.
Κάτι αντικειμενικά καλύτερο και όχι εγωιστικά.
Όταν βιώσεις το καλύτερο, αναπόφευκτα θα νιώσεις πως δε σε καλύπτει αυτό που είχες μέχρι τώρα και θα επιδιώξεις το κάτι διαφορετικό. Αυτό το καλύτερο-διαφορετικό μπορεί να σε ανεβάσει αλλού και μόνο η σκέψη αυτή σε εξιτάρει!
Όμως γνωρίζοντας ότι υπάρχει κάτι παραπέρα...θα είσαι ακόμη ευτυχισμένος;

Οι άνθρωποι χωρίζονται σε κατηγορίες.
Καθένας μπορεί να επιλέξει μέχρι πού θέλει να ανέβει στη ζωή του, πόσο μακριά θέλει να ταξιδέψει.
Αυτοί που βλέπουν μόνο στο χώρο που τους περιβάλλει, συνήθως είναι και οι περισσότερο ευτυχισμένοι. Αγαπούν αυτό που έχουν και νιώθουν πλήρεις και ευγνωμονούν το Θεό που τους αξίωσε να ζουν τόσο πλούσια.
Δεν είναι η μοναδική περίπτωση που η άγνοια φέρνει την ευτυχία...
Σκεφτείτε απλά πώς νιώθουμε μεγαλώνοντας και εγκαταλείποντας την ανέμελη παιδική ηλικία...

Τι γίνεται όμως με όσους γεννήθηκαν ανήσυχοι, με δίψα να γνωρίσουν τον κόσμο και να αντλήσουν όσα περισσότερα μπορούν; Αυτοί, φίλοι μου, θα αγωνιστούν στη ζωή τους. Ως καλοί γνώστες του κόσμου, θα παλέψουν να τον κατακτήσουν. Με ένα τίμημα όμως: περικοπές ευτυχίας...
Μπορεί να βιώσουν ηδονές πρωτόγνωρες και εκστάσεις ανείπωτες, μπορεί να νιώσουν πλούσιοι, μα το τίμημα, θα 'ναι τίμημα!
Κι όσο πιο πολλά βλέπουν στο ταξίδι τους, τόσο πιο πολλά θα αποζητούν. Γιατί δεν υπάρχει το "καλυτερότερο" υπάρχει μόνο το "καλύτερο από".

Άρα είναι αυτός που συμβιβάζεται στην ευτυχία του και αυτός που ψάχνει το καλύτερο. Μπορεί άραγε κανείς από τους δύο να κατηγορηθεί; Ο πρώτος δεν έμαθε...έζησε αρμονικά, απόλαυσε τις μικρές καθημερινές χαρές της ζωής, έκανε χαρούμενους ενδεχομένως τους δικούς του ανθρώπους και έγινε ευτυχισμένος.
Ο δεύτερος έμαθε, συλλογίστηκε πως ο χρόνος του είναι περιορισμένος και έζησε μια ανήσυχη ζωή στις αναζητήσεις και τους προβληματισμούς του, εξελίχθηκε ως άνθρωπος, όμως έχασε από την ευτυχία του και ενδεχομένως στενοχώρησε δικούς του, οι οποίοι κατά 90% ανήκαν στην πρώτη κατηγορία και δεν κατάφεραν να τον καταλάβουν...

Ασυγχώρητος είναι αυτός που έμαθε, μα επαναπαύτηκε στη γλυκιά γεύση της ευτυχίας.
Πραγματικής ευτυχίας όμως; Ή μήπως ουτοπικής; Υπάρχουν κι εδώ κατηγορίες; Υπάρχουν κι εδώ όρια; Όρια καθολικά; Κι αν ναι, ποιος τα καθορίζει;

...................................................................................

Εσείς πού θα επιλέγατε να ανήκετε;
Δύσκολη ερώτηση...

Πάντως αν επιλέξετε τη δεύτερη εκδοχή, μην ξεχάσετε να απολαύσετε το ταξίδι προς το καλύτερο, γιατί -είναι κοινό μυστικό- οι περικοπές έτσι ελαττώνονται...





Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

Ευχές!!!


Έυχομαι για το 2012, να περάσει γρήγορα γρήγορα, να έρθει επιτέλους το τέλος του κόσμου, να με απαγάγουν εξωγήινοι και να με πάνε μακριά στο διάστημα!
Σε κάποιον άγνωστο πλανήτη, χωρίς άλλους ανθρώπους, μόνο εξωγήινους!
Α! Μπορούν να πάρουν και τον Άγιο Βασίλη μαζί με εμένα, για να μου φέρει δώρα την Πρωτοχρονιά, γιατί ποτέ δεν πίστεψα πως δεν υπάρχει, ό,τι κι αν μου έλεγαν οι μεγάλοι!
Επίσης, να με αφήσουν να πάρω την κιθάρα μου μαζί και κανένα βιβλίο...αλλά τι λέω? Αφού σ' αυτό τον πλανήτη θα τα έχει όλα! Γιατί οι εξωγήινοι είναι πιο μπροστά από εμάς σε πολλά πράγματα!
Το πιο σημαντικό όμως δεν είναι το τι έχει, αλλά το τι δεν έχει αυτός ο πλανήτης!
Δεν έχει κακούς, δεν έχει αρρώστιες, δεν έχει λεφτά, δεν έχει εφιάλτες, δεν έχει άγχος, δεν έχει δάκρυα, δεν έχει κίνηση γιατί δεν έχει δρόμους, δεν έχει και σκουπίδια και όταν βρέχει δε λερώνονται τα παπούτσια από τα λασπόνερα!
Οι εξωγήινοι έχουν φροντίσει για όλα! Και είναι πιο άνθρωποι απ' τους ανθρώπους, είμαι σίγουρη!
Αυτά πάνω-κάτω και αν αποφασίσουν οι κύριοι εξωγήινοι να έρθουν νωρίτερα, να με πάνε πρώτα από το Λονδίνο που θέλω να δω τους Ολυμπιακούς Αγώνες!
Πάντα ονειρευόμουν μια βόλτα με ιπτάμενο δίσκο!

Καλή χρονιά σε όλους και καλή υπομονή σε εμένα ως τότε!